Ayaklarım fiziken yere bassa da zaman zaman ben onların havada olduklarını düşünürüm. Çocukken elime aynayı alır yere tutardım böylece bana tavanda yürüdüğüm hissiyatını verirdi. Bugün çok şey değişmedi yalnız artık aynaya bakmak yerine gözlerimi kapatıyorum. Hayal dünyamın kapıları göz kapaklarım. O kapıyı aralamak için heyecanla eşref saatimi bekler, bir köşeye çekilir, uzun bir yolculuğa çıkarım. Realist mantığımdan ırak sürrealist diyarlara giderim. Gerçek ile bağdaşan mekânlar yerini muhayyel yerlere bırakır, ben aralarında seyri sefer ederim. Bazan alabildiğine bağırasım gelir ölülere,olmadık yerlere  kimliğimi fırlatır, kaybolduğu yerden çok uzaklarda arayasım gelir...Bildiklerimi değil,bilmediklerimin cevaplarını sorarım kısa ve çok uzun.Sırtıma alırım gökkubbeyi,aritmedik sancılar yüklenirim..Radyoaktif küfürler sacarım bilmediğim suçların tutsağına....