Orta Doğu dan başlamak lazım...Sahile bir çocuk cesedi vuruyor (ceset demek ölen bu çocuğa ağır gelir...)tüm dünyanın dikkati sahilde ki resme donuyor...Bu çocuk aslın da hepimizden biri,bu çocuk aslın da hepimiz...Binlerce çocuk,binlercesi..teker teker düşüyor...Hepsini toplayıp öldürmekle, teker teker ölmeleri aslın da aynı  değil mi?Yaşlarına büyük değil mi bu ölüm?...Boğaz köprüsün de biri intihar ediyor,tam ikna olacak ''hadi be kardeşim,atlayacaksan atla,yol senin yüzünden tıkalı...''Bir kadın öldürülüyor,mechul bir dolmuşta,ölü bedenine yapılmadık acı kalmıyor..Bedeni bir defa değil bin defa ölüyor,ruhu yırtılıyor....Daha niceleri...Bir insan canı, insanın çok olması ile mi değersizleşti,yoksa değersiz olan biz miyiz?Değerlerimiz,dünya ya bakış açımız veya kim olduğumuzdan uzak kalmamız mı?Sıfırın altın da bir yerde bizdeki empati..Sadece koca bir  benciliz...Başka bir kimlikte acıyı düşünmedikçe veya başka bir kimlikte mutlulugu düşünmedikçe,başka bir insan ,başka bir can olmadıkça hepimiz sadece başka başka robotlarız...